Мен үшін ең қымбат, асыл да алтын жақыным – анашым! Дүниедегі жұмақ нәрсе – анамыздың аяулы алақаны, дүниедегі ең тәтті нәрсе – анамыздың ақ сүті. Әрбір жанның кішкентай ғана жүрегін елжірететін, санасына сансыз ойлар ұялататын, көздеріне күн нұрындай сәуле төгіп, езуіне жиылмас күлкі сыйлайтын «Ана» сөзінің мағынасы зор.
Ауылынан жырақтығы, жақындарынан алыста, жанындағы адамдар жат көрініп, адаптацияның аяғына жете алмай жүрген студенттің жазары көп көрінгенімен, Телеграм-арнама ” быламық” жазып тұратыным болмаса, парақ пен қаламға ойым мен сезімімді айтпағалы көп болыпты.
“Ана алақанының аясы – ақ шынардың саясы” дегендей, жер бетіндегі аналардың тілеуі бір. Ол – мейірімділік, адалдық, бейбітшілік, адамгершілік. Ұрпағының аман-саулығы.
Дос – әркез қасыңнан табылып, көмегін аямайтын жан. Қуансаң, сенімен қоса шексіз қуанатын, мұңайсаң,қуантуға асығатын, сырларыңмен еркін бөлісіп отыратын сырласың. Мен үшін сондай дос – менің анам.
“Шебердің қолы ортақ” байқауына Жанкелдин ауданы Сарысу ауылының тұрғыны Индира Қанғожина қатысып отыр. Ол Сарысу негізгі орта мектебінде бастауыш сынып мұғалімі болып жұмыс істейді.
Менің атамның жасы 85- те. Атамның: «Менің әкем қарғыс атқыр соғыстың салдарынан оралмады.
“Шебердің қолы ортақ” байқауына Қостанай ауданы Заречный ауылының 37 жастағы тұрғыны Жібек Серікбайқызы Бегайдарова қатысып отыр. Ол бойтұмар жасаудың қас шебері. Байқауға ұсынып отырған «Жеті қазына», «Жеті ата» аталатын еңбектерін өзі сәндік, зергерлік бұйымдар қатарына жатқызып қоймай, ұлт дәстүрін насихаттаудың құралы санайды. Ендеше үміткеріміздің шеберлігіне зер салып, бірге бағалап көрейік.
“Шебердің қолы ортақ” байқауының кезекті қатысушысы – Ибагүл Барсақбаева. 61 жастағы шебер Қостанай қаласында тұрады. Ол киізден сәнді картиналар жасайды. Бұл өнерді игергеніне көп уақыт өтпесе де, туындылары көпшіліктің көңілінен шығып жүр. Ибагүл ханым әуелден-ақ сурет өнеріне бейім екен.
Облыстық «Қостанай таңы» газетінде жарияланған «Мың алғыс саған, анашым!» байқауының шарттарын оқыған сәтте-ақ үстіміздегі жылдың жаңа жылдық дастарқаны есіме түсті. Отбасылық бір-бірімізге құттықтау-тілек айтқан кезімізде әке-шешем алдағы Ұлу жылында менің 13 жас – ең бірінші мүшелден шығатынымды айтып еді. Мүшел жылы менің қолыма кезекті қалам алып, мына байқауда бағымды сынап көруге жол ашып тұрған сияқты.
Ана дегеніміз әлемдегі ең ардақты да, аяулы жан. Ана деген өз баласы үшін бәріне баруға дайын, өз баласы үшін жанында беруге қарсы емес. Тоғыз ай құрсағында көтеріп, жүрегінің астында жатқан нәрестенің барын да, нарын да аямайтын анамыз – адам өміріндегі орны ерекше. Ана – үйдің берекесі, анасыз үй – үй де емес. Ана сияқты бақытыңды […]
